Στο μικρό συνοικιακό μπαράκι για μια ακόμα βραδιά επικρατεί ησυχία. Οι τέσσερις-πέντε πελάτες πίνουν ήρεμα τα ποτά τους και ο μπάρμαν έχει καθαρίσει τα ποτήρια και παίζει στο φωτοπλέι. Ξαφνικά μπαίνει ένας περίεργος τύπος με ένα ξύλινο κουτί στην μασχάλη, που δείχνει πολύ αγχωμένος. Κάθετε στο μπαρ και παραγγέλνει μια βαρελίσια. Ο μπάρμαν του την φέρνει και ο τύπος την κατεβάζει μονορούφι, πληρώνει και φεύγει.
Την επόμενη μέρα και ενώ όλα κυλάνε ήσυχα για ακόμα μία νύχτα, έρχεται ξανά ο αγχωμένος τύπος και παραγγέλνει. Ο μπάρμαν, παραξενεύεται και τον πιάνει την κουβέντα:
-Δεν είσαι από τα μέρη μας ε?
-Όχι είμαι βουνίσιος
-Και τι δουλειά κάνεις?
-Δεν μπορώ να σε πω ......
Δεν συνεχίστηκε η κουβέντα, ο τύπος πίνει λίγο πιο σιγά αυτήν την φορά την μπύρα του, πληρώνει και φεύγει.
Το ίδιο σκηνικό συνεχίστηκε για μερικές βδομάδες αλλά τώρα ο τύπος είχε γνωριστεί με τον μπάρμαν και δεν έδειχνε τόσο έξω από τα νερά του κάθε φορά που ερχόταν με το κουτί του. Μια μέρα, κι ενώ το μπαρ ήταν άδειο, είχαν μείνει ο μπάρμαν και ένας θαμώνας που καθόταν λίγο παραπέρα. Μπαίνει ο λοιπόν ο τύπος με το ξύλινο κουτί και κάθεται δίπλα από τον θαμώνα, ακουμπώντας το κουτί στο μπαρ. Παραγγέλνει την συνηθισμένη βαρελίσια και την πίνει. Παραγγέλνει άλλη μία και την κατεβάζει κι αυτή. Μετά όμως θέλησε να πάει για την ανάγκη του οπότε λέει στον μπάρμαν:
-Πάω στην τουαλέτα, πρόσεξε το κουτί να μην το ανοίξει κανένας.
-Έγινε ....
Ο Θαμώνας άκουσε την συζήτηση και λέει στον μπάρμαν:
-Ρε τι έχει μέσα το κουτί?
-Δεν κάνει να δεις
-Ρε άσε τα σάπια και φέρ' το εδώ, μια ματιά θα ρίξω μέχρι να κατουρήσει ο άλλος.
-Όχι σε είπα, δεν μπορείς να δεις.
-Άντε ρε, δεν θα το φάω, μια ματιά θέλω να ρίξω.
-Όχι δεν θα δεις!
Νευριάζει ο θαμώνας σπρώχνει τον μπάρμαν, παίρνει το κουτί, το ανοίγει και βλέπει μέσα ένα μανιτάρι, οπότε γυρνάει στον μπάρμαν και λέει:
-Ρε .... εδώ έχει ένα μανιτάρι
-Εεε αφού σε είπα, μύκητας!