Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Αμπαλία....


Στο Εθνικό Θέατρο καθώς το κοινό παρακολουθούσε μία παράσταση ακούγεται από τις πίσω σειρές μια παιδική φωνούλα:

-Που είναι το μπαλάκι μου?

Κανείς δε δίνει σημασία, συνεχίζουν να κοιτάνε στη σκηνή. Δεν περνάνε όμως 20 δευτερόλεπτα και ακούγεται η ίδια φωνή....



-Που είναι το μπαλάκι μου; Θέλω το μπαλάκι μου!

Έπειτα από ένα λεπτό το παιδάκι φωνάζει:

-ΘΕΛΩ ΤΟ ΜΠΑΛΑΚΙ ΜΟΥ!

Ψάχνει το παιδάκι κάτω από τις καρέκλες, πετάγονται μερικοί θεατές καθώς χώνεται
κάτω από τις καρέκλες και τους ρωτάει:

-Είδες το μπαλάκι μου?

Συνεχίζει το παιδάκι να ψάνει, αρχίζει να το βοηθάει και ο μπαμπάς του, έπειτα από
πέντε λεπτά άρχισαν και τα άτομα των πίσω σειρών να ψάχνουν για το μπαλάκι, το
παιδάκι να αρχίζει έντονα να λεέι και να ξαναλέει:

-Θέλω το μπαλάκι μου! Που είναι το μπαλάκι μου?
 Θέλω το μπαλάκι μου! Που είναι το μπαλάκι μου?

Το μισό θέατρο ψάχνει για το μπαλάκι κάτω από τις θέσεις, μέσα στις θήκες για τα
αναψυκτικά, ανάβουνε τα φώτα....

Το παιδάκι όμως εκεί, να φωνάζει και να κλαίει:

-ΘΕΛΩ ΤΟ ΜΠΑΛΑΚΙ ΜΟΥ ΜΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΠΑΛΑΚΙ ΜΟΥ ΜΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!

Σταματά η παράσταση, κατεβαίνουν οι ηθοποιοί και αρχίζουν να ψάχνουν...
Ο υπεύθυνος στον εξώστη ρίχνει τους προβολείς στα καθίσματα, όλο το θέατρο ψάχνει για
το μπαλάκι...

Το παιδάκι όμως εκεί, να φωνάζει και να κλαίει:

-ΘΕΛΩ ΤΟ ΜΠΑΛΑΚΙ ΜΟΥ ΜΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΠΑΛΑΚΙ ΜΟΥ ΜΟΥΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!

Ήρθε να ψάξει και ο κυρ.Μπάμπης που έχει το κυλικείο και η κυρα-Τασούλα  που είναι καθαρίστρια
άλλα τίποτα το μπαλάκι πουθενά, έπειτα από μία ώρα έχουν όλοι τρελαθεί φωνάζουν προσπαθούν
να ηρεμήσουν το παιδάκι που έχει πλαντάξει στο κλάμα... Μα ξαφνικά το παιδάκι ηρεμεί και λέει:



-Καλά ρε......θα φτιάξω άλλο!