Κάποιος GPS ρε παιδιά?

Ένας φοιτητής της ψυχολογίας ήθελε να ετοιμάσει την πτυχιακή του εργασία, οπότε ο υπεύθυνος καθηγητής του, τον έστειλε να κάνει μια έρευνα για να συγκεντρώσει τα απαραίτητα στοιχεία. Τον συμβούλεψε λοιπόν να ερευνήσει για τα έντονα συναισθήματα των ανθρώπων, και μάλιστα τον έστειλε στην ύπαιθρο όπου οι άνθρωποι είναι πιο αγνοί και ζουν πιο έντονα τα γεγονότα της καθημερινότητας. Έτσι λοιπόν, ο φοιτητής αναχώρησε για ένα μικρό χωριό της Πίνδου. Εκεί συνάντησε έναν μοναχικό παππούλη.
-Γεια σου παππού..., θυμάσαι να μου πεις κάποιο γεγονός που σου 'δωσε μεγάλη χαρά?



Σκέφτεται ο γέρος... και του λέει:
-Μία φουρά, χάθκιν η φουράδα τ' γείτονα στου β'νό. Σκουθήκαμε καμιά δεκαριά νουματαίοι, πήγαμε σιαπάν στου β'νό, την βρήκαμε, τ' γ@μ... και την φέραμε πίσου.

-Μάλιστα, αυτό δεν είναι και ότι το καλύτερο για να μπεί στην εργασία μου.... .Και δεν μου λες παππούλη, κανένα ακόμα έτσι γεγονός που σ' έκανε να χαρείς?

Ξανασκέφτεται ο παππούς.....
-Άλλ' μια φουρά, χάθκιν η κορ' τ' γείτονα η Μαριγούλου, στου β'νό. Σκουθήκαμε καμιά δεκαριά νουματαίοι, πήγαμε σιαπάν στου β'νό, την βρήκαμε, τ' γ@μ... και την φέραμε πίσου.

-Μπα, ρε παππού. Δεν μπορώ να γράψω τέτοιο πράγμα στην εργασία μου. Κάτι άλλο πες μου, κάτι που σε έκανε να ντραπείς για κάτι που σου συνέβει?

Ο παππούς σκήβει το κεφάλι, σκέφτεται λιγάκι και λέε:
-Κοίταξε να δεις........, μια φουρά.... χάθκα στου β'νό....
.