Παει ο Χαρος, μια μερα να παρει το πρεζονι...Αλλα σκεφτηκε να του κανει και...πλακα...
Τρομαζοντας τον...
Ετσι...Εμφανιζεται μπροστα του...Διμετρος...Σκελετωμενος...Με το παλτω, ως κατω στα ποδια...Και την κουκουλα...Βαστωντας το δρεπανι...
-Θελεις κατι;;;; Του λεει το πρεζονι, κοιτωντας αδιαφορα...
-Θελω...Μια πρεζα...Λεει ο Χαρος με τη ...Γνωστη βαθια φωνη του...
-Να σου δωσω...Λεει το πρεζονι, αδιαφορα...Βγαζει και του δινει...
ο Χαρος, θυμωσε, που δεν τρομαξε το πρεζονι...Παιρνει λοιπον...Αλλη πιο τρομαχτικη μορφη...
Φλογες ξεπηδουσαν απο το στομα δρακου...Κοκκινη μπερτα, που γυρω της πετουσαν δεκαδες
κοκκινες κατσαριδες με φτερα...Κουβαλαγε σακκο με κομμενα κεφαλια...Που οι γλωσσες και τα ματια κουνιονταν....
Ξαναπαει στο πρεζονι...
-Θελεις κατι;;;...Του λεει...πιο αδιαφορα...
-Θελω...Μια πρεζα ακομα...Λεει θυμωμενος ο Χαρος...Και παιρνει...αλλη...ακομα πιο τρομακτικη μορφη...
Μονο μια ανθρωπινη κεφαλη...Με ποδια αραχνης, και σκελετωμενα στοματα, που πετουσαν
βραστο αιμα,,,Γεννιωτανε απο μια φλογα...που εκαιγε ψυχες που φωναζαν για ελεος...Μεσα απο βροντες...
Και ξαναπαει στο πρεζονι...
Μολις τον βλεπει εκεινο...Σηκωνεται απο κατω...Και πηγαινοντας προς το μερος του του λεει...
-Λοιπον φιλε...Εγω αλλη πρεζα δε σου δινω...
Γιατι βλεπω οτι...Σε Χαλαει...
.