Το μπαρ της μικρής πόλης είναι άδειο. Ο μπάρμαν με τόσα που έχουν δει τα μάτια του έχει απελπιστεί και είναι έτοιμος να το κλείσει. Ένα βράδυ, και ενώ οι ελάχιστοι θαμώνες κατέβαζαν κάτω τα φαρμάκια με την βοήθεια του αλκοόλ, μπαίνει ένας τύπος στο μπαρ. Κάθεται στην μπάρα και παραγγέλνει μια μπύρα. Ρίχνει μια ματιά τριγύρω και λέει στον μπάρμαν:
-Πολύ ησυχία έχει σήμερα ...
-Να ήταν μόνο σήμερα, κάθε μέρα είναι έτσι!
-Πως και έτσι, εμένα με φαίνεται μια χαρά μέρος.
-Έγιναν κάποια αρνητικά γεγονότα στο παρελθόν που αμαύρωσαν το όνομα του καταστήματος.
-Κρίμα ρε φίλε ... μην σε παίρνει από κάτω όμως. Έχω να σε κάνω μια πρόταση.
-Για πες.
-Είμαι πιανίστας και βλέπω ότι έχεις εκεί στην άκρη ένα σκονισμένο πιάνο. Επειδή και γω θέλω να βγάλω το χαρτζιλίκι μου τι λες να έρθω να παίξω μουσική και να με δίνεις μερίδιο από τις πωλήσεις.
-Είναι καλή ιδέα! Τι τραγούδια παίζεις?
-Δικά μου μόνο, αποφεύγω να αναπαράγω άλλων καλλιτεχνών.
-Για να δούμε πόσο καλός είσαι .... πήγαινε παίξε ένα.
Σηκώνεται ο τύπος, παίρνει το ποτό του, κάθεται στο πιάνο, ανοίγει το καπάκι, φυσάει να φύγει η σκόνη και αρχίζει παίζει. Η μελωδία ήταν μία από τις πιο φανταστικές που είχε ακούσει ποτέ του ο μπάρμαν! Μόλις τελείωσε τον ρωτά:
-Υπέροχο! Και πως το λες αυτό το τραγούδι?
-Με άφησες στ' αμάξι να κοιμάμαι, αλλά εγώ δεν σε λυπάμαι.
-Εε?
-Τα τραγούδια μου τα ονομάζω ανάλογα με το πότε και πως τα συνέθεσα. Αυτό για παράδειγμα το έγραψα όταν μετά το διαζύγιο η γυναίκα μου με πήρε το σπίτι.
-Πάντως είσαι τρομερός! Παίξε ακόμα ένα ....
Γυρνάει ξανά ο μουσικός και παίζει ακόμα ένα τραγούδι στο πιάνο, το ίδιο φανταστικό με το προηγούμενο. Στο μεταξύ, στο άκουσμα της μουσικής, πελάτες άρχισαν να πατάνε στο μαγαζί. Ο μπάρμαν μόλις το είδε αυτό άρχισε να τρίβει τα χέρια:
-Και αυτό πως το λες?
-Αυτό είναι το "Άλλαξα λάστιχο στην εθνική".
-Όπως βλέπεις η ιδέα σου είχε αποτέλεσμα! Κοίτα γύρω σου ... νέες φάτσες! Έλα από αύριο να ξεκινήσουμε!
Αφού έδωσαν τα χέρια πήγε ο καθένας στο πόστο του. Την επόμενη μέρα ο μουσικός ξεκίνησε το πρόγραμμα και το μαγαζί σχεδόν γέμισε. Ο μπάρμαν, κάποια στιγμή τον πλησίασε, αφού έπαιζε συνεχόμενα για κάνα τρίωρο και τον είπε να κάνει ένα διάλειμμα, για να ξεκουραστεί και να πάει στην τουαλέτα. Πάει λοιπόν ο πιανίστας και αφού έχει κάνει το ψιλό του, συναντιέται με έναν πελάτη στην είσοδο του wc:
-Φίλε παίζεις τρομερά, μπράβο σου!
-Χαίρομαι που σ' αρέσει
-Εεει κάτι ακόμα .... το φερμουάρ του παντελονιού σου είναι ανοιχτό, το ξες?
-Αν το ξέρω? Εγώ το γραψα!