Μια μέρα χωρίς αέρα, ένα απόγευμα βασικά, στο μπαρ της μικρούλας πόλης μπαίνει ένας τύπος. Λέει στον μπάρμαν (που όλοι ξέρετε πώς τον λενε οπότε δεν λέω):
-Αδερφέ,πιάσε ένα ουίσκι-πορτοκάλι.
Του βάζει ο βάρμαν το ποτό, το πίνει αυτός μονορούφι και αρχίζει να τρέχει στους τόιχους του μαγαζιού, στο ταβάνι, παντου. Μετά σταματάει το τρέξιμο, κατεβαίνει στο πάτωμα και φεύγει.
Την επόμενη μέρα, ξαναμπαίνει στο μπαρ ο ίδιος τύπος. Λέει στον βάρμαν:
-Βάλε ένα ουίσκι-πορτοκάλι.
Του βάζει ο βάρμαν, το καταπίνει αυτός μονομιάς και αρχίζει πάλι να τρέχει παντού, στους τοίχους, στο ταβάνι, παντού. Μετά,αφου τελείωσε το τρέξιμο έφυγε κανονικά,σαν κύριος που λέμε.
Ε, αυτο το συμβάν επαναλήφθηκε πολλές φορές, ώσπου μια μέρα, αφού ήπιε το ουίσκι-πορτοκάλι του μονοκοπανιά και ετρεξε στα ταβάνια, του λέει ο βάρμαν:
-Ρε φίλε, σε βλέπω τόσες μέρες που έρχεσαι εδώ, να σε ρωτήσω κάτι?
-Και δεν ρωτάς?
-Πως μπορείς και την πίνεις αυτή την αηδία?