Ξεχνώ μανα μ' ....

Έλα Μπούμπην, μας βγάζουν φωτογραφία

Ένα καλοκαιρινό πρωί ήταν δύο γεροντοπαλίκαρα με Αλτσχάιμερ και κάθονταν στο παγκάκι του πάρκου, ατενίζοντας το άπειρο. Κάποια στιγμή γυρνάει ο ένας και λέει: 

-Ρε Θύμιο, ξες τι πεθύμησα να φάω?

-Τι ρε Τάκη?

-Ένα παγωτό χωνάκι.

-Και γω καιρό έχω να φάω... Να πάω να πάρω;

-Ασε ρε, συ είσαι μεγάλος έχεις και το μπαστούνι, θα πάω εγώ.

-Άι καλά, τράβα.

-Τι γεύση θες;

-Πάρε φράουλα.

Ξεκινάει να φύγει ο κυρ Τάκης, δεν κάνει πέντε μέτρα και ο κυρ Θύμιος τον φωνάζει:

-Τάκη, βάλε και σιρόπι στο παγωτό.

Περπατάει άλλα δέκα μέτρα ο κυρ Τάκης, ξαναφωνάζει ο θύμιος:

-Βάλε και τρούφα από πάνω στο παγωτό.

Φτάνει στην γωνία για πάει στο μαγαζί, ξαναφωνάζει ο Θύμιος.

-Φέρε και κάνα νερό να χουμε.

Περνάνε είκοσι λεπτά και ο Θύμιος περιμένει. Ξαφνικά εμφανίζεται ο Τάκης με 2 κιχιά στα χέρια.

-Έλα Θύμιο, πάρε το κιχί που ζήτησες.

-Και που ναι το κακάο μου?